MISYJNA PIELGRZYMKA MAŁEJ TERESY


Kapłani oraz Wierni z parafii Dekanatu Olkuskiego i Jaroszowieckiego spotkali się 14 czerwca 2005 w Wolbromiu, gdzie od godz. 14.00 – 16.00 wspólnie przeżyli Mszę Świętą i czuwanie przed relikwiami Św. Teresy z Lisieux, których peregrynacja miała miejsce w kościele Św. Katarzyny (w Rynku). Eucharystii przewodniczył Kustosz Sanktuarium Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych w Jaroszowcu, Ks. Proboszcz Stanisław Fert. Koncelebrowali m.in. Wicedziekan Dekanatu Olkuskiego Ks. Kan. Stanisław Parkita, Ks. Kan. Stanisław Gajewski. Homilię głosił, koncelebrujący też, Ks. Krzysztof Skorupka, Wikariusz z Parafii przy Bazylice pw. Św. Andrzeja Ap. w Olkuszu. Modlitwę Wiernych odczytał Ks. Kan. S. Parkita. Po Mszy Św. Kapłani, a następnie Wierni ucałowali relikwie Świętej. Czuwanie modlitewne prowadził Ks. K. Skorupka. Następnie odbył się montaż słowno-muzyczny przybliżający postać i duchowość Św. Teresy. Peregrynacja w Diecezji Sosnowieckiej trwała od 12-14 czerwca i była częścią ogólnopolskich obchodów.

---

Z okazji 100-nej rocznicy śmierci Św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, przypadającej w 1997 roku, już od 1994 rozpoczęła się peregrynacja jej relikwii, która początkowo miała odbywać się tylko we Francji, ale postanowiono rozszerzyć jej granice o najważniejsze stolice Europy, a w końcu na cały świat (za: „Z ufnością i miłością. Pamiątka peregrynacji relikwii Św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Polsce 1 maja – 15 sierpnia 2005”).

Relikwie wędrują po świecie
Naszą Ojczyznę nawiedził relikwiarz zwany Relikwiarzem stulecia. Został on ofiarowany przez Brazylię dla Bazyliki w Lisieux na obchody setnej rocznicy śmierci Św. Teresy. Od 1994 roku nawiedził już 35 krajów świata, a były to kolejno: Francja, Belgia, Luksemburg, Niemcy, Włochy, Szwajcaria, Austria, Słowenia, Brazylia, Holandia, Rosja, Syberia, Argentyna, Kazachstan, Stany Zjednoczone, Filipiny, Tajwan, Hongkong, Meksyk, Irlandia, Bośnia i Hercegowina, Kanada, Australia, Polinezja Francuska, Liban, Irak, Reunion, Madagaskar, Wyspy Maurycego, Wyspy Seszele, Malta, Hiszpania, Benin, Egipt, Burkina Faso. Polska jest 36 krajem.
„Relikwiarz ze szczątkami św. Teresy, który od ponad 10 lat wędruje po świecie, dotykało aż 10 mln Azjatów. W Irlandii do jej relikwii ustawiały się długie kolejki. Na lotnisku Kennedy’ego w Nowym Jorku przyjmowano je w salonie prezydenckim. W Moskwie relikwiarz nieśli na ramionach żołnierze rosyjscy. Podczas wędrówki szczątków tej świętej po Francji trzeba było otwierać pozamykane dotąd na cztery spusty kościoły. Przez kilka dni stały w mieszkaniu umierającego prezydenta Francoisa Mitterranda” („Z ufnością i miłością…”, jw.).

Kalendarium życia:
1873 r. – 2 stycznia: Teresa przychodzi na świat w Alencon (płn. Francja) jako ostatnia z dziewięciorga dzieci Ludwika Martin i Zelii (z domu Guerin). 4 stycznia: Chrzest Św. w kościele Matki Bożej – otrzymuje imiona Maria, Teresa, Franciszka.
1877 r. – 28 sierpnia: po długiej chorobie umiera matka Teresy, Pani Zelia Martin.
1881 r. – 3 października: Teresa rozpoczyna naukę u panien Benedyktynek w Lisieux.
1883 r. – 25 marca, Wielkanoc: początek ciężkiej choroby Teresy. 13 maja (Zesłanie Ducha Świętego): cudowne uzdrowienie Teresy, przypisywane „Łasce uśmiechu” Matki Bożej.
1888 r. – 9 kwietnia (Święto Zwiastowania) Teresa wstępuje do Karmelu w Lisieux (obłóczyny 10 stycznia 1889; śluby wieczyste 8 września 1890). Św. Teresa zostaje przyjęta do Zakonu po wyjeździe do Rzymu z audiencją u Papieża Leona XIII (listopad 1887) (który jej powiedział, że wstąpi do Zakonu: „Jeśli Dobry Bóg tego zechce”) oraz po zezwoleniu wydanym przez Ks. Bpa Hugonina z Bayeux (28 grudnia 1887), który wcześniej nie chciał zezwolić na wstąpienie do Zakonu piętnastoletniej Teresy. Święta Teresa żywo interesowała się miejscami świętymi; po rozmowie z Ojcem Świętym była m.in. we Florencji, gdzie otarła Różańce o grób Św. Magdaleny de Pazzi.
1894 r. – 29 lipca: śmierć ojca Teresy, Pana Ludwika Martin.
1895 r. – Teresa zaczyna pracować nad spisaniem wspomnień na polecenie matki Agnieszki od Jezusa - Rękopis A. 9 czerwca: W uroczystość Trójcy Przenajświętszej Teresa, podczas dziękczynienia, poświęca się na ofiarę Miłości Miłosiernej Boga.
1896 r. – 2/3 kwietnia: pierwszy krwotok płucny Teresy. Od Wielkanocy: początek doświadczeń wewnętrznych, które trwać będą aż do śmierci. 7 – 17 września: rekolekcje Teresy, podczas których Święta odkrywa swoje miejsce w Kościele – „w Sercu Kościoła, mej Matki, będę Miłością”. 8 września: Teresa pisze tzw. Rękopis B.
1897 r. – Pod koniec Wielkiego Postu: zaawansowana gruźlica Św. Teresy. 3 czerwca: Teresa pisze Rękopis C, którego nie ukończy. 30 lipca: przyjmuje Sakrament Chorych. 30 września, ok. godz. 19. 20: Św. Teresa umiera ze słowami: „Mój Boże, ja Cię kocham”.
1898 r. – 30 września: Pierwsze wydanie „Dziejów duszy” Św. Teresy (w jęz. polskim pierwsze wyd. w 1902 r.).
1923 r. – 26 marca: uroczyste przeniesienie relikwii Św. Teresy z miejskiego cmentarza w Lisieux, gdzie dotąd leżała, do Karmelu. 29 kwietnia: beatyfikowana przez Piusa XI w Rzymie.
1925 r. – 17 maja: kanonizowana przez Piusa XI – Rzym.
1927 r. – 14 grudnia: ten sam Papież ogłosił Świętą Teresę główną Patronką Misji (na równi ze Świętym Franciszkiem Ksawerym).
1954 r. – 11 lipca: uroczysta konsekracja Bazyliki Św. Teresy w Lisieux.
1980 r. – 2 czerwca: wizyta apostolska i homilia Ojca Świętego Jana Pawła II w Lisieux.
1994 r. – rozpoczęcie peregrynacji Urny z relikwiami św. Teresy z Lisieux po świecie.
1997 r. – 19 października: Jan Paweł II ogłosił Św. Teresę 33. Doktorem Kościoła powszechnego.
2005 r. – 1 maja – 15 sierpnia: peregrynacja relikwii Św. Teresy po Polsce.
(za: „Głos Karmelu” maj-czerwiec 2005; „Z ufnością i miłością…”, jw.; „Dzieje duszy”, Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, wyd. Kraków 2004).

Mała droga świętego dziecięctwa
Ojciec Święty Jan Paweł II był pierwszym Papieżem, który pielgrzymował do Lisieux (2 czerwca 1980 r.), sprawował pontyfikalną Eucharystię przed Bazyliką Świętej, modlił się przed jej relikwiami, a także odwiedził klasztor, w którym się uświęciła.
Podczas homilii Jan Paweł II powiedział wówczas m.in.: „„Mała droga” jest drogą „świętego dziecięctwa”. W tej drodze jest coś jedynego, jest geniusz świętej Teresy z Lisieux. Jest jednocześnie potwierdzeniem i odnowieniem prawdy najbardziej podstawowej, najbardziej powszechnej. Jakaż w istocie prawda posłannictwa ewangelicznego jest bardziej podstawowa i powszechna niż ta: Bóg jest naszym Ojcem, a my Jego dziećmi? (…).
Mieć ufność w Bogu jak Teresa z Lisieux, to znaczy iść „małą drogą”, którą prowadzi nas Duch Boży; prowadzi ona zawsze ku wielkości, w której uczestniczą przybrani synowie i córki Boga” (za: „Z ufnością i miłością…”).

Tomasz Wilczyński

---

Dodano dnia 22 Jul 2005 przez Tomek