Odpust Św. Andrzeja Ap. w Olkuskiej Bazylice
Słowo wprowadzenia i powitania wygłosił Ks. Dziekan Stefan Rogula, Proboszcz Parafii przy Bazylice Mn. pw. Św. Andrzeja Ap. w Olkuszu. Następnie odmówiono uroczyście Nieszpory, wzywając pośrednictwa Św. Andrzeja Ap. Później Ewangelię odczytał Ojciec Duchowny WSD Ks. Andrzej Żóławiński.
Być świadkiem Chrystusa
Podczas homilii Ks. Bp A. Śmigielski powiedział m.in.: „Święty Andrzej Apostoł był świadkiem Chrystusa, od samego początku (…). Idzie za Nim i pozostaje do końca życia (…). Później już Tradycja podaje, że poniósł śmierć męczeńską. Czyli dał świadectwo Jezusowi Chrystusowi
Był od samego początku Jego Uczniem: patrzył na Jego czyny, słuchał Jego nauk, szedł Jego śladami, a później (…), kiedy Pan Jezus wstępował do Nieba, na pewno wsłuchał się w te słowa (Chrystusa): Ja odejdę, bo muszę odejść, ale przyjdzie na was Duch, którego pośle Ojciec Mój, i On da wam moc, da wam siłę, ażebyście byli moimi świadkami w Judei, Galilei, w Samarii i po wszystkie krańce ziemi (por. Dz 1, 8). Pan Jezus im to zlecił. Na koniec powiedział: Nie bójcie się, Ja jestem przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (…). Pozostał z nimi, ale dał im to szczególne zadanie, ażeby byli świadkami.
Co to znaczy być świadkiem? Jest to podstawowe zadanie każdego chrześcijanina, każdego z nas. Czy to będzie człowiek świecki żyjący w Kościele, czy to będzie kapłan, czy to będzie biskup czy papież”.
Dawać świadectwo
Ksiądz Biskup podkreślił w nauce pasterskiej, że: „Najdoskonalszym, najwierniejszym świadkiem jest Jezus Chrystus (…). Boga nikt nigdy nie widział, jedynie Syn (…) nam o Nim powiedział (por. J 1, 18). Czyli jedynie Jezus dał nam autentyczne, najwierniejsze świadectwo o swoim Ojcu (…). A jednocześnie On jest odzwierciedleniem tej wspaniałej, nieskończonej i nieogarnionej, niewyrażalnej miłości Boga w stosunku do świata,” ponieważ: „Bóg tak umiłował świat, że posłał Syna swojego Jednorodzonego, ażeby każdy, który weń wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne (por. J 3, 16).
Za Jezusem poszli Apostołowie. Byli to (…) prości, niewykształceni ludzie. Ale oni stali się świadkami. Nie przez to na pierwszym miejscu, że ponieśli śmierć. Bo być świadkiem to - na pierwszym miejscu - dawać świadectwo o tej rzeczywistości, którą oni poznali i przekazywali publicznie innym”.
Poznać, pokochać i pójść za Chrystusem
Ksiądz Biskup Ordynariusz zauważył również: „My wszyscy, Chrześcijanie, jesteśmy powołani do tego, żeby dawać świadectwo tak, jak to czynili Apostołowie, jak to czynili Wyznawcy, jak to czynią Chrześcijanie do dnia dzisiejszego (…).
Co to znaczy dawać świadectwo o Jezusie Chrystusie Zmartwychwstałym? Tylko wtedy możemy dać świadectwo, jeżeli tego Chrystusa poznaliśmy, jeżeli” Go „ukochaliśmy, jeżeli za” Nim „poszliśmy. W przeciwnym wypadku wszelkie inne świadectwo będzie antyświadectwem (…).
Znamy Chrystusa wtedy, kiedy słuchamy Jego Słów. Poznajemy Go przez czytanie Ewangelii, wsłuchiwanie się w Jego Słowa, które są przekazywane przez Kościół, poprzez wczytywanie się w naukę Ojca Świętego, który (…) przemawia w imię Jezusa Chrystusa. A więc poznanie stoi u podstaw naszego umiłowania, bo tylko wtedy, kiedy kogoś (…), jakąś rzeczywistość poznaję, mogę kogoś (…) ukochać. I dlatego Apostołowie zanim ukochali Chrystusa, najpierw Go poznali (…). I później ta miłość skłoniła ich, że poszli za Nim, a On nie obiecywał łatwej drogi (…).
Jesteśmy tymi, którzy” naprawdę poznają , kochają i postępują za Chrystusem, „kiedy uczestniczymy w Jego śmierci (…), męce i w zmartwychwstaniu. I to dokonuje się podczas Mszy Świętej. Jan Paweł II wystosował do nas List” „Mane nobiscum Domine” (Pozostań z nami, Panie) „i otworzył 17 października Rok Eucharystyczny (…). W tym Liście właśnie apeluje do nas, ażebyśmy byli razem z Chrystusem, byśmy dzielili to, co On nam przekazał - (…) siebie samego w Najświętszej Eucharystii. Apostołowie i Apostoł, Patron” Olkuskiej Bazyliki, „umiłował Go i poszedł za Nim, aż do złożenia ze swojego życia ofiary.
Bóg nie będzie od nas żądał, ażebyśmy złożyli ofiarę ze swojego życia, ale my musimy sobie (…) uświadomić, że tym Krzyżem i tą ofiarą (…) jest nasze codzienne życie zgodne z Prawem Bożym, z Przykazaniami, z nauką Jezusa Chrystusa. On nas wezwał do siebie po to, abyśmy przekazywali tę naukę i dawali świadectwo wszędzie tam, gdzie jesteśmy, aż po <>”. Tymi „krańcami ziemi” jest dom rodzinny, szkoła, kopalnia, zakład pracy… . „Wszędzie mamy być świadkami Jezusa Chrystusa”.
* * *
W procesji z darami ofiarowano chleb i dar stypendium mszalnego, które łączą trud codziennej pracy z Ołtarzem Chrystusa, Dzieci z Kółka Misyjnego złożyły ofiary na Misje - Fundusz Diecezjalny, Młodzież przyniosła świece „Caritas”, symbol naszego zaangażowania w Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, Członkowie parafialnego „Caritasu” ofiarowali konserwy mięsne dla Ośrodka opiekującego się m.in. bezdomnymi, Ministranci składali chleb, wino i wodę. Uroczystość wzbogacił Chór Parafialny pod dyrekcją p. Jana Kućmierczyka. Pod koniec Mszy Św. słowo podziękowań wyraził Ks. Dziekan Stefan Rogula. Przypomniał też, że w Bazylice Św. Andrzeja Apostoła można uzyskać odpust zupełny, pod zwykłymi warunkami w dniu liturgicznego obchodu uroczystości jej tytułu, 30 listopada.
Na zakończenie odbyło się wystawienie Najświętszego Sakramentu, którym następnie Ksiądz Biskup udzielił błogosławieństwa końcowego.
Oprac. Tomasz Wilczyński