Św. Andrzej Apostoł

ŚW. ANDRZEJ APOSTOŁ

Święty Andrzej Apostoł był bratem św. Piotra. Pochodził z Betsaidy nad jeziorem Genezaret (Galilejskim), mieszkał jednak w Kafarnaum, razem ze swoim bratem. Tak jak Piotr, był rybakiem. Obaj byli też najpierw uczniami św. Jana Chrzciciela i wtedy spotkali pierwszy raz Pana Jezusa. Nie od razu jednak doszło do powołania ich na uczniów Jezusa. Po pierwszym spotkaniu wrócili do domu, do swoich rybackich zajęć. Tam znów spotkał ich Pan Jezus i wtedy wezwał ich.W spisie apostołów Andrzej wymieniany jest na drugim (Mt, Łk) lub czwartym (Mk) miejscu. Był pierwszym z apostołów, który spotkał Jezusa - podczas chrztu w Jordanie - i razem z Piotrem jako pierwsi zostali powołani. O dalszym życiu św. Andrzeja mówi nam jedynie tradycja i apokryfy (m.in. Dzieje Andrzeja i Męka Andrzeja). Tradycja podaje, że św. Andrzej po Zesłaniu Ducha Świętego nauczał na terenie Scytii, między Dnieprem a Donem. Inni uważają, że pracował w Małej Azji, skąd miał udać się do Achai i tam ponieść śmierć męczeńską. Według apokryfów św. Andrzej po Zesłaniu Ducha Świętego udał się do Achai, gdzie oprócz nauczania czynił wiele cudów: uzdrawiał chorych, wypędzał czarty z opętanych, a nawet wskrzeszał umarłych. Kiedy przybył do miasta Patras na Peloponezie (Grecja), został aresztowany i skazany na ukrzyżowanie. Święty z radością przyjął wyrok, ponieważ w tamtych czasach uważano to za duże szczęście: umrzeć tak jak Jezus. Według podania krzyż ten miał kształt litery "X", dlatego dzisiaj krzyż o takim kształcie nazywany jest "krzyżem św. Andrzeja". Tradycja podaje też, że św. Andrzej został ukrzyżowany 30 listopada 65r. W 356 roku relikwie św. Andrzeja przewieziono z Patras do Konstantynopola i umieszczono je w kościele Apostołów. Krzyżowcy z czwartej wyprawy krzyżowej, którzy w 1202r. zdobyli Konstantynopol, zabrali relikwie i umieścili w Amalfi w pobliżu Neapolu. Głowę św. Andrzeja papież Pius II w XV w. kazał przewieźć do Rzymu, do bazyliki św. Piotra. 25 września 1964r. papież Paweł VI nakazał ją zwrócić kościołowi w Patras. Kościół grecki posiada też relikwie krzyża, na którym umarł św. Andrzej. Najdawniejszy wizerunek św. Andrzeja pochodzi z V wieku; można go oglądać w mozaice bazyliki św. Apolinarego w Rawennie. Powstały też trzy zakony pod wezwaniem św. Andrzeja: Córki Krzyża św. Andrzeja, posługujące chorym i ubogim, zatwierdzone w 1867r.; Siostry Opatrzności od św. Andrzeja, których celem jest opieka nad chorymi; Zakon św. Andrzeja założony w 1249r. w Cambrais. Wiele miast i krajów ogłosiło św. Andrzeja swoim patronem: jest patronem Grecji, Szkocji, Rosji, Hiszpanii, Sycylii, Dolnej Austrii, Neapolu, Rawenny, Brescii, Amalfi, Mantui, Bordeaux, Brugii i Patrasu, także diecezji warmińskiej. Był też św. Andrzej na przestrzeni wieków patronem wielu korporacji i zrzeszeń: m.in. był patronem podróżnych, sprzedawców ryb, rzeźników, górników, żeglarzy, rycerzy, a nawet woziwodów. Dziś uważany jest za patrona rybaków. Wzywany jest także w przypadku artretyzmu, bólu gardła, konwulsji i różycy świń (choroba Andrzeja), w modlitwie o dobre małżeństwo. Imię Andrzej wywodzi się od greckiego słowa andreios i znaczy "dzielny". Kościół bizantyjski (prawosławny) nadał św. Andrzejowi przydomek Protokleros (pierwszy powołaniem), ponieważ był jednym z pierwszych powołanych do grona apostołów.